Ambassadeur van de Magie

De volgende korte omschrijvingen, doen nooit helemaal recht aan de betreffende ervaringen. Maar om je een idee te geven van enkele situaties waarover ik het heb...

 

Er was die bijzondere samenloop van omstandigheden, waardoor die ene persoon die ik vanaf m’n elfde voelde te moeten ‘vinden’, mij dertien jaar later vond en benaderde. En wel op het moment dat ik het nou juist net had losgelaten. Het 'toeval' wilde dat zijn oog op een bericht viel dat ik in een online gastenboek had geplaatst (het was niet zijn gastenboek en ging ook niet over hem).

Wat ik vanaf m'n elfde voelde en 'wist', werd bevestigd en er ontstond een intens bijzondere uitwisseling die heel wat teweegbracht…

 

Er was dat A4-tje met daarop in grote letters, de naam van mijn inmiddels levenspartner (toen nog date); pal voor m’n voeten op straat, net op dat moment dat ik met een vriendin over hem aan het praten was en vertelde dat ik tijd nodig had om te onderzoeken of we wat mij betreft meer dan vrienden zouden worden… 

 

Er was die foto waarop mijn levenspartner is vastgelegd met mijn tante en neef in een pretpark. Die foto, die ik zomaar ineens tegenkwam in zijn foto archief. Maar wat was het nou: die foto was gemaakt een paar jaar voor mijn geboorte. Mijn partner (met zijn familie) en mijn tante en neef waren daar geheel los van elkaar, kenden elkaar niet en woonden in een heel ander deel van het land. Dat ze ‘toevallig’ die dag zijn vastgelegd op een foto is één, maar dat ik dat vele jaren later moest ontdekken terwijl ik vluchtig door zijn foto’s ging…. tja.

 

 

 

Maar ook in het kleinere, alledaagse, zijn er zoveel vormen van synchroniciteit die me kunnen verwonderen. Hoe vaak had ik het over iemand, die vervolgens achter me op straat liep of net langs kwam fietsen (in een grote stad). Hoe vaak hield ik me in stilte met een bepaald onderwerp bezig, waarop de een na de andere persoon er ineens over begon tegen mij. Of wat denk je van de praktijkaanmeldingen die opeens binnenkwamen op het moment dat ik uit loondienst ging (en er dus energetisch ruimte voor had). Ik kan nog heel lang doorgaan, maar het gaat erom dat die 'magische synchroniciteit' zich in allerlei situaties voor kan doen.

 

 

Wishful Thinking

De betekenis, het signaal of het inzicht dat zoiets met zich meedraagt (of ja, dat je er zelf aan koppelt) maakt het voor mij tot iets 'magisch'.  Waarmee ik zoiets bedoel als: Het brengt alles samen, het geeft een gevoel van bestemming of vertrouwen. Vertrouwen dat alles zich aan het voltrekken is, zoals het bedoeld is en dat ik op de juiste weg ben (de weg die aansluit bij wat werkelijk met mij resoneert).

 

Terwijl ik dit zo schrijf, zie ik het zelf ook: Dat je hier heel goed uit zou kunnen opmaken dat er simpelweg sprake is van dat menselijke -willen krijgen van bevestiging en het daarom overal in gaan zien.-

Toch gaat dit niet op voor heel veel situaties waarin ik achteraf kon zeggen: al had ik het losgelaten, al zocht ik niet meer naar de bevestiging; als het moest komen, kwam het mooi alsnog. De 'voortekenen' hadden dan toch echt duidelijk gesproken en waren te talloos en te expliciet om te ontkennen.

 

Mensen die dit onzin vinden zullen waarschijnlijk zeggen: 'Ja, waarom gebeurt dat dan nooit voor mij? Je moet er zeker weer in geloven!' Ehh... ja inderdaad. Je moet er wel in geloven. Dooddoener, maar wel waar.

Wat je niet binnenlaat, komt ook niet zomaar je leven in. Als je iets bij voorbaat al niet gelooft of bang bent dat je alleen maar teleurgesteld zal zijn, dan wordt je aandacht er automatisch van weggeleid. Het gaat dan waarschijnlijk volledig langs je heen. Net als dat bijvoorbeeld de voetbaluitslagen volledig langs mij heen gaan, omdat ik er niet op afstem. Dat is toch best logisch?

 

Het is natuurlijk niet zo dat al die 'magische voortekenen' en bizarre synchrone gebeurtenissen, je garanties bieden op een gewenste uitkomst! Ik zie ze als een aanmoediging om te blijven vertrouwen op je kompas, vooral je ding te blijven doen en te genieten van die 'knipoog' en 'glimlach' die ze je geven.

 

 

Wet v/d Aantrekkingskracht

Over 'wishful thinking' gesproken... Laten we het eens hebben over de Wet van de Aantrekkingskracht. Die gaat ervan uit dat we allerlei zaken kunnen aantrekken of manifesteren, als we volledig kunnen geloven dat ze er ergens al zijn. Vooral het volledig ervaren van het gevoel dat daarbij hoort (zonder angst dat het niet zal gebeuren), kan ervoor zorgen dat het ook in je leven komt. Dit is geen exacte wetenschap en het is ook iets dat al gauw in het 'alternatieve hoekje' wordt weggezet.

Ja, dit past ook wel in het 'magische hoekje', het lijkt bijna op toveren.

 

Je zou je kunnen afvragen of je hiermee ook een soort 'toevalligheid' afdwingt en of er dan nog eigenlijk sprake is van voorbestemming.

Voor mij zijn dit verschillende zaken die vaak wel met elkaar te maken hebben, maar niet altijd. Er is namelijk ook zoiets als vrije wil.

Als de persoon in mijn eerste voorbeeld en ik niet voorbestemd waren om samen te komen, dan had deze ook dat verlangen niet gevoeld en was het ook nooit gebeurd. Hoe hard ik er ook maar in zou geloven, het moet wel van twee kanten komen.

 

Het gevoel van 'gelukkig in de liefde kunnen en mogen zijn met een ander' (zonder weerstand) zie ik wel als een magneet om dit in je leven aan te trekken. Dan denk ik dat het voorbestemde je ook wel vindt (of andersom). Dat kan dan misschien wel de persoon zijn die je op het oog had, maar dus ook een heel andere persoon blijken te zijn. In mijn geval, bleek namelijk dat de eerste persoon en ik elkaar weer gauw moesten loslaten. Ook al was het nog zo voorbestemd. 

Later kwam mijn huidige levenspartner op mijn pad, op het moment dat ik niet meer gefixeerd was op 'wie' maar 'hoe ik me wilde voelen op liefdesgebied.'

 

Ik geloof dus dat er meerdere situaties 'voorbestemd' kunnen zijn, maar dat we middels de wet van de aantrekkingskracht invloed uitoefenen op welke situatie zich manifesteert.

Ik heb geen kwantumfysica gestudeerd, maar stel me dan zo voor dat je met allerlei zaken op een soortgelijke golflengte kunt zitten, waardoor jij en datgene op een bepaald moment naar elkaar worden toegetrokken. Afhankelijk van allerlei andere dynamische processen die er van invloed zijn. Het is ook maar een theorie die voor mij als mogelijkheid voelt; ik beweer niet dat ik het allemaal wel even kan verklaren.

 

 

Hoofd in de wolken?

De magie in het leven zien, wil natuurlijk niet zeggen dat je constant in gelukzaligheid verkeert en het zorgt er ook niet voor dat de zwaardere, rottige en ‘lelijke’ momenten in het leven er niet meer zijn. Geloven in het bestaan van wonderen geeft ook geen garanties op een ‘eind goed al goed’ gevoel in iedere situatie. Dat hoor je mij dan ook niet zeggen.

Maar het ene sluit het andere niet uit oftewel: ‘Het magische sluit het rottige niet uit, het uitblijven van een wonder sluit de mogelijkheid van een wonder niet uit en andersom.’ Het kan allemaal naast elkaar bestaan.

 

En ja, natuurlijk zijn er dus ook situaties waarin kansberekening of andere wetenschappelijk onderbouwde verklaringen vrij voor de hand liggend lijken. Ook hier zeg ik: ik ontken het niet, maar het sluit het tegengestelde ook niet uit.

Uiteindelijk bepaalt niemand voor een ander hoe die iets ervaart of verklaart, dat blijft aan een ieder voor zich.

 

Alle ‘magische’ ervaringen in mijn leven, geven me misschien vooral een gevoel dat dit alles hier, op deze aarde, niet tevergeefs is, of leeg en betekenisloos. Daarnaast ook dat alles met elkaar in verbinding staat en dat we achteraf vaak ontdekken hoe we op het perfecte moment, op de perfecte plaats waren en hoe dit op een prachtige wijze van alles in gang heeft gezet. Ook als we in de eerste instantie dachten dat we volledig ontspoort raakten. Soms moesten we even ontspoort raken om ergens heel anders uit te kunnen komen.

 

Dit te hebben gezegd, geef ik ook eerlijk toe dat ik het leven nog steeds wel ongrijpbaar vind. Waar het uiteindelijk allemaal ‘goed’ voor is, dat weet ik ook niet.

 

Natuurlijk geef ik toe dat je uit dit bovenstaande ook gelijk nóg een psychologische verklaring voor het ‘willen geloven in magie en lotsbestemming’ kunt halen. Maar als het allemaal geen nut of betekenis zou hebben… wat zijn we dan allemaal aan het doen iedere dag? Waarom zouden we ons dan zo bezighouden met zelfontplooiing, groei en het verbeteren van de relatie met onszelf en met anderen? Waarom dan dat hele bewustzijn dat we hebben meegekregen?

 

Nogmaals… het antwoord heb ik ook niet.

Ik heb een gevoel. Dat gevoel heeft soms iets ‘magisch’ en dan weer ook even helemaal niet. Ik leg me daar zo goed als mogelijk bij neer en ga ook gewoon verder met het leven. Ja, ook na zo’n ‘magische’ ervaring zijn er weer allerlei zaken die gewoon doorgaan.

Die zijn er ook gewoon onderdeel van, van dit leven dat allerlei ‘kleuren’, stemmingen en situaties kent.

 

Als ‘Ambassadeur van de Magie’ (ja, wilde ‘m toch nog een keer gebruiken) loop je echt niet constant met je hoofd in de wolken, overal alleen maar de diepere betekenis van te ontcijferen…

Er zijn ook gewoon lekker simpele, aardse en logische zaken die om aandacht vragen.

Hoe ‘magisch’ zou het magische anders nog zijn?

 

Door: Silvana Trivieri