Reflectie

Overal om ons heen is er schoonheid te ontdekken. In anderen, in de natuur, in ieder seizoen en dus ook in de koude, 'donkere' winter. De rode bessen van de hulst, tegen de grauwe achtergrond van het winterlandschap; de glinstering van het sneeuwdek, in de schemering of de perfectie van een ijskristal...

 

Allemaal gevormd door de natuur, er is niet over nagedacht (althans niet door de mens); het is 'simpelweg' ontstaan en helemaal volmaakt zoals het is, zonder aanpassingen, zonder twijfels.

  

Als we dát op onszelf kunnen betrekken en beseffen dat wij ook onderdeel van die natuur zijn en die schoonheid om ons heen ook als een reflectie mogen zien van wat er in onszelf is... dan begrijpen we misschien dat we perfect zijn. Ook met al onze imperfecties.

 

Om over na te denken

Wat bewonder ik in anderen en mag ik ook in mezelf erkennen?

Welke vorm van schoonheid raakt me diep?

Waarin kan ik milder naar mezelf kijken?


 

© Silvana Trivieri -  Delen van mijn teksten graag o.v.v. de bron (www.silvanatrivieri.nl).